ΦΑΝΗ ΚΑΤΩΤΟΙΚΙΔΟΥ

Άγχος... Και εσύ; Και εγώ. Είναι αυτή η αίσθηση ότι χάνεις τον κόσμο, ότι χάνεις τον έλεγχο, ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό. Ένας πανικός . Ένα χάος στο μυαλό σου. Και σαν δεν φτάνουν όλα αυτά τα είδη δύσκολα συναισθήματα που βιώνεις έρχονται και τα σωματικά. Η καρδιά σου είναι λες και θα βγει έξω, ενώ ταυτόχρονα ακούς τους χτύπους της λες και κάτι σπάει ακριβώς δίπλα σου, ένας κρύος ιδρώτας λούζει το κορμί σου ενώ ταυτόχρονα δεν νιώθεις καν τα άκρα σου, μουδιαζει όλο σου το σώμα, το βλέμμα θολώνει, και νιώθεις και ένα τεράστιο βάρος πάνω σου σαν να σε πιέζουν στο στήθος με έντονη δύναμη, τόση που δεν σου φτάνει ο αέρας πλέον, δεν μπορείς να ανασάνεις. Ίσως κάτι σου θυμίζει όλο αυτό . Κρίσεις πανικού λοιπόν... Αυτή τη φορά δεν είμαι εδώ για να σου πω το ποσό δύσκολο είναι η το ποσό άσχημα μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος ο οποίος το έχει βιώσει η βιώνει ακόμη. Γιατί εκτός του ότι θα τα έχεις διαβάσει παντού θα τα γνωρίζεις εξίσου και πολύ καλά. Το μόνο που μπ

Πρέπει να είμαι καλα...  Όχι δεν πρέπει!  Τι σημαίνει πρέπει; Τι σημαίνει συνεχώς καλά; Ένας άνθρωπος αποτελείται από διάφορα συναισθήματα τα οποία αλλάζουν ανάλογα με τις καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω του αλλά και στο πως ο ίδιος τις αντιλαμβάνεται και τις βιώνει.  Όλοι μας έχουμε "πιάσει" τον εαυτό μας κάποια στιγμή να μην είναι είναι καλά, η να θέλει να κλάψει, και εμείς να κάνουμε τα πάντα ώστε να μην συμβεί αυτό.  Όμως πρέπει να θυμόμαστε πως...  Όπως δίνουμε χώρο στα όμορφα συναισθήματα έτσι είναι σημαντικό να δίνεται χώρος και στα δυσάρεστα συναισθήματα . Δεν ζητάμε να είμαστε συνεχώς χαρούμενοι, δεν γίνεται να μην μας αγγίζει τίποτα, άλλωστε δεν είναι και υγιές. Η πίεση του να είμαι συνεχώς καλά πολλές φορές φέρνει τα αντίθετα αποτέλεσματα, διότι αυτό δεν υφίσταται πάντοτε, και έτσι ξεκινάει μια γκάμα με αρνητικά συναισθήματα όπως η απογοήτευση ,  η αίσθηση ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε μια κατάσταση  ακόμα και ότι είμαστε α

Αυτοί οι άνθρωποι...  Που τους κοιτάζεις και χαίρεσαι, τους θαυμάζεις.  Που βλέπεις στα μάτια τους τον υπέροχο εαυτό που σου βγάζουν. Αυτο το ένα που γίνεστε μαζί. Αυτοί οι άνθρωποι που ηρεμείς κοντά τους, που είσαι ελεύθερος να μοιραστείς τα πάντα χωρίς φόβο και ανασφάλεια, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Άνθρωποι που επικοινωνείς, που τσαλακώνεσαι, που θα σε δούνε στα χειρότερα σου, όμως αυτοί θα είναι εκεί να σου υπενθυμίζουν καθημερινά το ποσό υπέροχος άνθρωπος είσαι και πόσο σημαντικός είσαι γι'αυτους. Άνθρωποι που βοηθούν την αγάπη σας να αναπτυχθεί, που προχωράτε μαζί μπροστά με κοινό σκοπό την εξέλιξη.  Η γαλήνη και η χαρά μαζί τους είναι τόσο φανερή που φωτίζει το πρόσωπο σου και τους γύρο σου.  Σε ένα κόσμο λοιπόν που μιλάει συνεχώς για απάτη, έλλειψη εμπιστοσύνης και τα βάζει όλα σε κουτάκια, εσύ ακούς και σου φαίνεται τόσο "άγνωστο" γιατί αισθάνεσαι μόνο τύχη και ευγνωμοσύνη που είσαι με ανθρώπους που το μόνο που σου χαρίζουν εί

-Άλλαξες.. -Ναι. Άλλαξα. -Εσύ δεν ήσουν έτσι, κάποτε υποστηρίζες αυτό ενώ τώρα κάτι άλλο.  -Ναι ισχύει, και χαίρομαι να μου το λες. Πολλοί άνθρωποι έχουν αντιμετωπίσει τέτοιου είδους συμπεριφορές, και ως συνήθως άνθρωποι που επέλεξαν την αυτόβελτίωση και την αλλαγή προς όφελος τους. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι είτε στο περιβάλλον μας είτε γενικά που δεν θα το κατανοούν και ίσως υπάρξουν τέτοιου είδους σχόλια.  Δεν μας καθορίζει ομως μια συγκεκριμένη περίοδος που μπορεί να χάσαμε τον έλεγχο, η απλά να μείναμε στάσιμοι σε μια κατάσταση, η ακόμη και γενικά.  Το σημαντικό είναι ότι το κατανοήσαμε και αναζητήσαμε τον δρόμο προς την αλλαγή.  Εσύ λοιπόν που λες συνέχεια και κρίνεις αυτούς τους ανθρώπους σκέψου πως δεν ξέρεις,δεν έχεις ιδέα το τι έχει μεσολαβήσει για να αναζητήσουν αυτό το δρόμο και να είναι αυτό που είναι σήμερα. Μιλάς για εξέλιξη, δέξου την λοιπόν. Δεν μπορείς απλά να διανοηθείς ότι κάποιοι άνθρωποι την τόλμησαν. Δεν είναι άδικο να κρίν

Θέλω να... Φαντάζομαι να είμαι αυτό..  Το θέλω...  Αν, ίσως, πρέπει, θα έπρεπε, είναι κάποιες σκέψεις σου.  Και μετά μας φταίει αυτός που το ''ί σως'' το άλλαξε σε τώρα, που το '' πρέπει''  το έκανε θέλω  που το ''αν'' το έκανε πράξη. Θέλεις...όμως το ερώτημα είναι τι θέλεις; Τι είναι αυτό που ψάχνεις; Τι είσαι τέλος πάντων διαθέσιμος να κάνεις για να φτάσεις εκεί που στο θέλω θα λες ναι, το έχω...; Ξέρεις τι γίνεται; Νομίζουμε ότι όλοι μας χρωστάνε κάτι, ακόμα και η ίδια η ζωή. Είδα ανθρώπους όμορφους, υγιής που δεν πηγαίνουν με αυτη τη μάζα της γκρίνιας, της κακής ζωής και της μιζέριας.  Αλλά ανθρώπους που θεωρούν ότι δεν τους χρωστάει τίποτα και κανένας, γιατί ότι θέλησαν το ζήτησαν από τον εαυτό τους, γιατί ότι θέλησαν να αποκτήσουν και να γίνουν, βγήκαν εκεί έξω και το διεκδήκησαν. Άσχετα από το αν '' πετύχαινε'' η όχι. Όχι, δεν είναι καλύτεροι, πιο έξυπνοι η ανώτεροι από εσένα,δ

Όλα θα πάρουν τον δρόμο τους...  Και αν δεν πάνε τα πράγματα όπως εσύ τα περίμενες, ίσως ακούσεις το γνωστό : Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Κι'ομως, μην το υποτιμάς! Στο τέλος θα δεις το λόγο.  Ξέρω, εδώ θα μου πεις μα προσπάθησα, έδωσα χρόνο και ενέργεια! Και σε πιστεύω.  Εγώ όμως θα σου πω πως πέρα από την θέληση, τον χρόνο και την ενέργεια είναι και η συνθήκη κάτω από την οποία ξεκίνησες, οι προσδοκίες και το πλάνο στο οποίο ισως να έκανες. Αυτό σε απογοητεύει! Λένε πως ότι γίνεται με κόπο πάντα ανταμείβεται αργά ή γρήγορα.  Και αν είναι γρήγορα καλώς, και αν πάλι όχι, πάλι καλώς, σου δίνεται η ευκαιρία να κάνεις κινήσεις που ίσως είναι πιο βοηθητικές για εσένα αυτή τη φορά.  Ξέρεις μόνο ποιο είναι το πρόβλημα; Όταν ο άνθρωπος παραιτηθεί.  Όταν κοιτάζει τους γύρω του και γκρινιάζει.  (Γιατί αυτός το κατάφερε και όχι εγώ;) Σου θυμίζει κάτι; Σκέψου όμως πως ότι είναι κατάλληλο και βοηθητικό για εκείνους δεν σημαίνει πως είναι και για εσένα.  Γι'