Το ΕΧΕΙΣ ΒΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΕΣΥ; | Φανή Κατωτοικίδου

Άγχος...

Και εσύ;
Και εγώ.


Είναι αυτή η αίσθηση ότι χάνεις τον κόσμο, ότι χάνεις τον έλεγχο, ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό.
Ένας πανικός.
Ένα χάος στο μυαλό σου.

Και σαν δεν φτάνουν όλα αυτά τα είδη δύσκολα συναισθήματα που βιώνεις έρχονται και τα σωματικά.

Η καρδιά σου είναι λες και θα βγει έξω, ενώ ταυτόχρονα ακούς τους χτύπους της λες και κάτι σπάει ακριβώς δίπλα σου, ένας κρύος ιδρώτας λούζει το κορμί σου ενώ ταυτόχρονα δεν νιώθεις καν τα άκρα σου, μουδιαζει όλο σου το σώμα, το βλέμμα θολώνει, και νιώθεις και ένα τεράστιο βάρος πάνω σου σαν να σε πιέζουν στο στήθος με έντονη δύναμη, τόση που δεν σου φτάνει ο αέρας πλέον, δεν μπορείς να ανασάνεις.

Ίσως κάτι σου θυμίζει όλο αυτό .


Κρίσεις πανικού λοιπόν...

Αυτή τη φορά δεν είμαι εδώ για να σου πω το ποσό δύσκολο είναι η το ποσό άσχημα μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος ο οποίος το έχει βιώσει η βιώνει ακόμη.

Γιατί εκτός του ότι θα τα έχεις διαβάσει παντού θα τα γνωρίζεις εξίσου και πολύ καλά.

Το μόνο που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι οτι αντιμετωπίζεται!


Όσο οδυνηρό και επίπονο και να είναι, κανείς πότε δέν πέθανε και δέν έπαθε τίποτα σοβαρό από αυτό. 

Σκέψου πως ίσως είναι και ένας τρόπος να σκεφτείς, να σε προσέξεις περισσότερο και να σε αγκαλιάσεις.

Τώρα θα μου πεις μα πως είναι δυνατόν να σκεφτώ το θετικό μέσα από μια τόσο αρνητική κατάσταση...
Και εγώ θα σου πω πως ίσως έχεις δίκιο, όμως να ξέρεις πως ότι δεν λέει το στόμα τα λέει το σώμα κάποια στιγμή. 

Αυτή λοιπόν είναι η φωνή σου, είναι τα ΌΧΙ  που έπρεπε να πεις για να σε προστατέψεις, είναι αυτά που δεν έκανες γιατί δεν είχες προτεραιότητα εσένα.

Τώρα λοιπόν ξέρεις, πως αυτή είναι η φωνή σου, ένας μηχανισμός που γίνεται μόνο για να σε προστατέψει.
Όσο περίεργο και να σου φαίνεται, όσο δύσκολα και αν περνάς τώρα, να σκέφτεσαι ότι δεν θα είσαι έτσι για πάντα, δέν σε καθορίζει αυτό.
Ίσα ίσα, σου δίνει την ευκαιρία και σου φωνάζει "δυνατά" να σε προσέξεις!
Και όταν γίνει αυτό, τότε μόνο μια λέξη θα λες με σιγουριά... Σ'ευχαριστώ. 

Σε ευχαριστώ που αν και με ταλαιπώρησες  μου έμαθες να με αγαπάω και να με φροντίζω περισσότερο.

Γιατί αυτό είναι η κρίση πανικού.

Ένας τρόπος, ένα καμπανάκι λοιπόν, που χτυπάει μόνο για να σου δείξει πως να σε φροντίσεις περισσότερο.
Βάναυσος ναι μεν, αλλά στο τέλος είναι μόνο για καλό.

Και να θυμάσαι πάντα, όσο δύσκολα και αν περνάς τώρα, ένα είναι σίγουρο στον τελικό απολογισμό, η προσωπική εξέλιξη, η επαφή μας με τον εσωτερικό μας κόσμο, και η ευκαιρία για αλλαγές με προτεραιότητα εμάς.

Και αν ακόμη δεν βγήκες από όλη αυτή την κατάσταση έτσι ώστε να αισθανθείς τα παραπάνω ένα να θυμάσαι μόνο, πως οσο άσχημα και αν είναι... Αντιμετωπίζεται!!!


*Μη διστάσεις να ζητήσεις την βοήθεια κάποιου ειδικού ψυχικής υγείας.