ΦΑΝΗ ΚΑΤΩΤΟΙΚΙΔΟΥ

 Καθίσαμε παρέα, είμαστε αντικριστά.  Για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό με ρώτησες... -Ώστε λοιπόν θέλεις να μάθεις τι συμβαίνει όταν αρχίζεις να φοβάσαι το γεγονός ότι φοβάσαι... Αν μπορούσα να μην βγω πότε ξανά έξω, επειδή συνεχώς σκέφτομαι ότι θα πάθω κρίση πανικού δημοσιά,και αν συμβεί αυτό τι θα κάνω;  Κάθε φορά που έρχεται εκείνη η ώρα που αναγκαστικά πρέπει να βγω είτε για τρόφιμα,είτε για φαρμακείο είναι βασανιστήριο για εμένα.  Έχω τα πάντα σε πρόγραμμα. Από πριν πρέπει να γνωρίζω τρόπους διαφυγής,  να έχω έστω ένα πλάνο για το που βρίσκεται η πιο κοντινή έξοδος.  Κάθε φορά που στέκομαι σε ένα σημείο νιώθω πως όλα θα πάνε λάθος. Τα άγνωστα μέρη με παραλύουν, δεν μου αρέσουν τα πλήθη ούτε τα θέατρα,τα φεστιβάλ,τα πάρτι... Κάποτε συνήθιζα να τα αγαπώ,τώρα μου είναι τόσο δύσκολο. Λεωφορεία, αεροπλάνα, μετρό, είναι ο χειρότερος ''εχθρός'' μου. Δεν έχουν εύκολο τρόπο για να ξεφύγεις, σε πνίγουν! Νέους ανθρώπους;  Με ρωτάς αν γνωρίζω νέους ανθρώπους; Όχι, βεβαία! Δε