ΦΑΝΗ ΚΑΤΩΤΟΙΚΙΔΟΥ

Θέλω να... Φαντάζομαι να είμαι αυτό..  Το θέλω...  Αν, ίσως, πρέπει, θα έπρεπε, είναι κάποιες σκέψεις σου.  Και μετά μας φταίει αυτός που το ''ί σως'' το άλλαξε σε τώρα, που το '' πρέπει''  το έκανε θέλω  που το ''αν'' το έκανε πράξη. Θέλεις...όμως το ερώτημα είναι τι θέλεις; Τι είναι αυτό που ψάχνεις; Τι είσαι τέλος πάντων διαθέσιμος να κάνεις για να φτάσεις εκεί που στο θέλω θα λες ναι, το έχω...; Ξέρεις τι γίνεται; Νομίζουμε ότι όλοι μας χρωστάνε κάτι, ακόμα και η ίδια η ζωή. Είδα ανθρώπους όμορφους, υγιής που δεν πηγαίνουν με αυτη τη μάζα της γκρίνιας, της κακής ζωής και της μιζέριας.  Αλλά ανθρώπους που θεωρούν ότι δεν τους χρωστάει τίποτα και κανένας, γιατί ότι θέλησαν το ζήτησαν από τον εαυτό τους, γιατί ότι θέλησαν να αποκτήσουν και να γίνουν, βγήκαν εκεί έξω και το διεκδήκησαν. Άσχετα από το αν '' πετύχαινε'' η όχι. Όχι, δεν είναι καλύτεροι, πιο έξυπνοι η ανώτεροι από εσένα,δ

Όλα θα πάρουν τον δρόμο τους...  Και αν δεν πάνε τα πράγματα όπως εσύ τα περίμενες, ίσως ακούσεις το γνωστό : Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Κι'ομως, μην το υποτιμάς! Στο τέλος θα δεις το λόγο.  Ξέρω, εδώ θα μου πεις μα προσπάθησα, έδωσα χρόνο και ενέργεια! Και σε πιστεύω.  Εγώ όμως θα σου πω πως πέρα από την θέληση, τον χρόνο και την ενέργεια είναι και η συνθήκη κάτω από την οποία ξεκίνησες, οι προσδοκίες και το πλάνο στο οποίο ισως να έκανες. Αυτό σε απογοητεύει! Λένε πως ότι γίνεται με κόπο πάντα ανταμείβεται αργά ή γρήγορα.  Και αν είναι γρήγορα καλώς, και αν πάλι όχι, πάλι καλώς, σου δίνεται η ευκαιρία να κάνεις κινήσεις που ίσως είναι πιο βοηθητικές για εσένα αυτή τη φορά.  Ξέρεις μόνο ποιο είναι το πρόβλημα; Όταν ο άνθρωπος παραιτηθεί.  Όταν κοιτάζει τους γύρω του και γκρινιάζει.  (Γιατί αυτός το κατάφερε και όχι εγώ;) Σου θυμίζει κάτι; Σκέψου όμως πως ότι είναι κατάλληλο και βοηθητικό για εκείνους δεν σημαίνει πως είναι και για εσένα.  Γι'

Ας είμαστε λίγο χαμογελαστοί, ας γίνουμε  ευγνώμων, ας ανοίξουμε λίγο τα μάτια μας να δούμε τι έχουμε η τι δεν έχουμε ευτυχώς. Μάθαμε να γκρινιάζουμε, να βγαίνουμε έξω και να λέμε όλα αυτά που μας λείπουνε, όπως το ποσό δύσκολοι είναι οι καιροί, τα οικονομικά και είναι λες και "παίζουμε ένα παιχνίδι" για το ποιος είναι χειρότερα. Ναι, δεν λέω, δύσκολοι καιροί. Ξεχάσαμε όμως... Ξεχάσαμε να χαμογελάμε, να ζούμε την στιγμή, να είμαστε άνθρωποι, να ονειρευόμαστε. Έχουμε τόσα πράγματα γύρω μας. Ανθρώπους, οικογένεια, φίλους, στιγμές... Φτιξε τις δικές σου όμορφες αναμνήσεις! Ξέρεις τι κατάλαβα; Όταν σταματάς να γκρινιάζεις, να εστιάζεις στα αρνητικά, να σχολιάζεις τους άλλους, να μιλάς μόνο για τα προβλήματα που έχεις, φτάνεις στο σημείο να βρίσκεσαι με κάποιον και πλέον να μην έχεις κάτι να πεις. Τρομακτικό ε; Και αυτό συμβαίνει γιατί έμαθες η σου έμαθαν, οι γύρω σου, ή κοινωνία γενικά, σε "ρούφηξε" και ακολούθησες και εσύ. Μην παρασύρεσαι! Κάνε τη

Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ γιατί χάρη σε εσένα έμαθα εμένα και τις πραγματικές μου ανάγκες. Σε ευχαριστώ γιατί μου έμαθες να ξεχωρίζω ανθρώπους, και να διαλέγω πλέον ποίοι θα είναι πλάι μου. Μου έμαθες να σέβομαι περισσότερο εμένα και να είμαι ακόμα πιο δυνατός άνθρωπος την ώρα που οι άλλοι πίστευαν ότι χάρη σε εσένα δεν μπορώ. Μου έμαθες να χαίρομαι ακόμα και τα πιο απλά πράγματα, όπως έναν καφέ πέρα από τον χώρο του σπιτιού μου, διότι όταν σε είχα επάνω μου ούτε αυτό δεν μπορούσα να κάνω. Έμαθα λοιπόν για την υγεία, την ψυχική υγεία, που όταν την έχεις δεν καταλαβαίνεις το ποσό τυχερός άνθρωπος μπορεί να είσαι, μέχρι που έρχεσαι εσύ να διδάξεις το αντίθετο. Και εκεί που νόμιζες ότι είσαι παντοδύναμος και ηξέρες τα πάντα έρχεσαι εσύ και μας δείχνεις ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, ότι όλα όσα νόμιζες και όλους όσους είχες δεδομένο ότι θα είχες πλάι σου σε μια τέτοια στιγμή τελικά δεν είναι. Στην αρχή σε πειράζει αλλά τελικά συνειδητοποίεις ότι πάλι κάτι σου δίδαξε. Και

Πάρε τις αποστάσεις σου καρδιά μου. Ξέρεις εσύ... Αυτές τις αποστάσεις που σε γαληνεύουν τελικά και ας μην το περίμενες. Πάρε τις αποστάσεις σου λοιπόν από ανθρώπους που δεν ήταν πραγματικά πλάι σου, και δεν σε σεβάστηκαν.  Όχι μην τρομάζεις, αυτό δεν λέγεται κακία αυτό λέγεται σέβομαι εσένα καρδιά μου.  Καλύτερα να χάσεις ανθρώπους πάρα τον εαυτό σου.  Και τελικά θα δεις ότι θα έρθει μια ηρεμία που ούτε εσύ την περίμενες, γιατί παίρνεις αποστάσεις από ανθρώπους τοξικούς γεμάτο αρνητισμό. Και εσύ καρδιά μου ξέρεις, ότι τέτοια συναισθήματα πλέον δεν χωράνε μέσα σου. Σου αξίζει χαρά, αγάπη, και γαλήνη! Γι'αυτό καρδιά μου, πάρε τις αποστάσεις σου από εκεί που όταν θα φύγεις τελικά μόνο εσένα θα ελευθερώσεις. -Κατωτοικίδου Φανή                                   Φοιτήτρια ψυχολογίας - εκπαιδευόμενη στην θετική και την συμβουλευτική ψυχολογία.

Εσυ που το παίζεις '' γιατρός'' και τα γνωρίζεις όλα, εσύ που σου είναι τόσο εύκολο να κρίνεις τους άλλους και να βγάζεις και ''διάγνωση''... Σε εσένα λοιπόνπου υποστηρίζεις ότι όλα είναι στο μυαλό, ότι ολα εσείς τα προκαλείτε, γιαυτό νιώθετε όπως νιώθετε. Εσύ λοιπόν μάθε ότι δεν τα ξέρεις ολα, δεν μπορείς να ξέρεις πως νιώθει ο άλλος. Οταν βρεθείς στη θέση του και κοιτάξεις το πρόβλημα με τα δικά του μάτια, μόνο τότε.... Μόνο τότε μπορείς να καταλάβεις. Υπάρχουν πολύ χειρότερα λες... Και ξέρεις κάτι; έχεις απόλυτο δίκιο! Το γνωρίζουνε καλά, μη γελιέσαι. Εκείνη τη στιγμή όμως να ξέρεις πως δεν βοήθησες και δεν παρηγόρησες κανέναν,μονο ενοχές προκάλεσες. Μάθε λοιπόν ότι τα προβλήματα δεν είναι για όλους τα ίδια, και δόξα το θεό. Τότε η θα είσαι δίπλα τους η απλά σώπασε. Κανείς δεν έχει ανάγκη να κάνεις τον '' ειδικό'' γιατί φίλε μου δεν έχεις ιδέα τελικά! Η θα περπατάς πλάι τους ή αλλιώς κάτσε στην άκρη! Οταν όμως θα σηκω

Φτάνει πια! Ως εδώ! Ναι... Σε εσένα μιλάω εαυτέ! Φτάνει πια να τρέχεις για όλους, φτάνει πια να ανέχεσαι τα πάντα και να μην μιλάς, να δίνεις τα πάντα και να μην παίρνεις πίσω ούτε ένα ευχαριστώ. Δεν έχεις καταλάβει ακόμα, πως όλοι κοιτάνε τον εαυτό τους; Ήρθε ο καιρός να κάνεις και εσύ το ίδιο! Να σε αγαπάς, να σε φροντίζεις, να σε προστατεύεις... Σταμάτα πια να σκέφτεσαι τι έκανες εσύ, που δεν έκαναν οι άλλοι για εσένα. Και θες μια συμβουλή; Σταματά να περιμένεις... Μόνο έτσι, μόνο έτσι δεν θα απογοητεύεσαι. Οταν ξέρεις ποιος είσαι ξέρεις και πως πρέπει να σου συμπεριφέρονται. Μάθε λοιπόν εαυτέ να λες και κανένα όχι, και να μην ευχαριστείς τους πάντες. Αυτοί που θα σε καταλάβουν και θα σεβαστούνε τα όρια σου, αυτούς να υπολογίσεις. Άρα εαυτέ, όταν πεις επιτέλους αυτό το όχι, όταν βάλεις τα όρια σου, γύρνα πίσω σου και κοίτα, ποιοι θα είναι εκεί; Αυτούς να κρατήσεις...  Ένα πράγμα κατάλαβα, όταν ανέχεσαι πολλά εσένα τον ίδιο μηδενίζεις