ΑΔΕΛΦΙΑ | FaniKapa

Όσο είστε μικροί δεν το καταλαβαίνεις, γελάτε,κλαίτε,παίζετε,μαλώνετε,τα ξαναβρίσκετε,ξανά μαλώνετε...
Όσο όμως περνάει ο καιρός συνειδητοποιείς πόσο τυχερός μπορεί να είσαι που έχεις αδέρφια.

Είναι αυτοί που θα μοιραστείς τα πράγματα σου, θα σε καλύψουν ,θα σε στηρίξουν,θα χαρούν με τη χαρά σου,θα σου φωνάξουν και μετά θα σε πάρουν μια σφιχτή αγκαλιά και θα σου δείξουν με κάθε τρόπο το πόσο σε αγαπάνε.

Όταν θα κάνεις καιρό να μιλήσεις μαζί τους θα σου κάνουν γλυκά ένα παράπονο άλλα πότε δεν θα σου κρατήσουν κακία. 
Αν κάτι σου συμβεί θα είναι πάντα οι πρώτοι που θα πάρεις τηλέφωνο.
Σου προσφέρουν ασφάλεια ,νιώθεις ότι ανήκεις κάπου που σε αγαπάνε γιαυτό ακριβώς που είσαι ενώ ξέρεις ότι όσο έχεις τα αδέρφια σου δεν θα μείνεις πότε μόνος σου.

Σου έχουν προσφέρει τις πιο όμορφες αναμνήσεις και πάντα θα σε προστατεύουν ανεξάρτητα από το αν είναι μικρότεροι η μεγαλύτεροι.
Στην ενήλικη ζωή θα παραμένουν πάντα οι καλύτεροι και οι πιο πιστοί σου φίλοι .

Είστε τόσο όμοιοι και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικοί μα πάνω από όλα ενωμένοι!

Αν είσαι ο μικρότερος τότε σίγουρα θα έχεις ακούσει πολλές φόρες τις φράσεις: με ποιον ήσουν,γιατί άργησες,δεν μου αρέσει αυτός,αυτό δεν ήταν σωστό, και πολλά άλλα για τα οποία εσύ θύμωνες, άλλα πίσω από κάθε φράση κρυβόταν αγάπη...Πολύ αγάπη και φόβος,να μην πληγωθείς, να σε προφυλάξουν ,να είσαι σωστός γιατί τα έχουν περάσει και γνωρίζουν πολύ καλά πως νιώθεις, και ας μη το καταλάβαινες εκείνη τη στιγμή.

Όταν εσύ νόμιζες ότι κρύβεσαι καλά, αυτοί πάντα γνώριζαν.
Μια σου λέξη, ήταν αρκετή για να καταλάβουν... 
Όταν ''έκλεβες'' τα χρήματα τους κρυφά από τις τσέπες τους και αυτό το ήξεραν, και πάντα φρόντιζαν να τα αφήνουν πάλι στο ίδιο σημείο για να τα ξανά βρεις ενώ αυτοί έκαναν πως δεν γνωρίζουν. 
Βλέπεις... αυτό είναι αγάπη.

Και αν πάλι είσαι ο μεγαλύτερος θα πήρες πολλές φορές τη θέση του γονέα.
Άραγε που να είναι, είναι εκεί που είπε,τι ώρα θα είναι πίσω,γιατί άργησε. 
Ήταν κάποιες σκέψεις σου.
Και πολλές φόρες πόνεσες όταν έκλαιγε στην αγκαλιά σου,άλλα κρυφά χαμογελούσες γιατί καταλάβαινες ότι μεγαλώνει ,και σου θύμιζε τόσο πολύ εσένα, όταν και εσύ κάποτε περνούσες τα ίδια.

Από τόσο δα που ήταν θυμάσαι να το φέρνουνε στο σπίτι ,και η πρώτη σου αντίδραση ήταν ''αυτό είναι δικό μας'';
Τώρα χαμογελάς... Γιατί θυμάσαι το άγχος σου όταν έκλαιγε χωρίς να ξέρεις το λόγο, τότε που έλειπαν οι γονείς σου και το φρόντιζες εσύ, να φάει, να κοιμηθεί,να το αγκαλιάσεις, να το νανουρίσεις. 

Το κοιτούσες μια σταλιά και αναρωτιόσουν πως θα είναι άραγε όταν μεγαλώσει;

Και τώρα... δες πως μεγάλωσε. 
Καμιά φορά αρνείσαι να το δεχτείς και το ξεχνάς, μετά κρυφογελάς και καμαρώνεις.

Γιατί έτσι είναι τα αδέρφια, είναι αγάπη,ευλογιά,ένας δυνατός δεσμός.
Είναι αυτοί που και όλοι να σου γυρίσουν την πλάτη, τα αδέρφια θα είναι πάντα εκεί και θα σε περιμένουν.                        
Γιατί όπως λέει και ένα ρητό: ''Συμβίωση μονοιασμένων αδελφών είναι ισχυρότερη από κάθε τείχος''.

-Κατωτοικίδου Φανή
Φοιτήτρια ψυχολογίας - εκπαιδευόμενη στην θετική και την συμβουλευτική ψυχολογία.